ดับเวทนา หรือเวทนาดับ

        ดับเวทนา หรือเวทนาดับ ในทางพุทธศาสนา ไม่ได้มีความหมายว่า  ไม่เกิดเวทนาขึ้น  ทำไม่ให้เกิดเวทนาขึ้น  หรือไม่ได้ทำให้เวทนานั้นๆดับหายไป  แต่มีความหมายว่า เวทนายังคงเกิดขึ้นอยู่เป็นธรรมดา โดยธรรมหรือธรรมชาติ  แต่มีสติปัญญาเท่าทันเวทนาว่า  เวทนามันเป็นเช่นนี้เองโดยธรรม,  จึงทำให้เวทนาไม่เป็นเหตุปัจจัยให้เกิดความคิดอ่านหรือจงใจไปปรุงจิต(เช่นจาก รูปสัญเจตนา ธัมมสัญเจตนา ฯ.)จึงเป็นเหตุปัจจัยให้เกิดตัณหา เช่น โทสะ โมหะ โลภะ หดหู่ ฟุ้งซ่าน ฯ.ขึ้น  ดังนี้จึงเรียกว่า เวทนาดับ หรือดับเวทนา กล่าวคือไม่ส่งผลให้เป็นเหตุปัจจัยไปเกิดสิ่งอื่น อันคือตัณหาขึ้นเนื่องต่อไปนั่นอง